Van pup naar puber

Onderstaand staan diverse ervaringen uit de eerste periode van Joppe's leven. De tekst is afkomstig uit mailwisselingen tussen ons en de fokker van Joppe.

25 mei 2012

Op 25 mei 2012 mochten we Joppe ophalen bij de fokker in Batenburg. De volgende ochtend hebben we onze eerste ervaringen opgeschreven en aan de fokker gemaild;

"Hierbij een update van onze eerste ervaringen met Joppe. De reis is best goed verlopen. Voordat we de snelweg op gingen zijn we even gestopt om een plasje te doen, met succes. Op de snelweg was Joppe eerst wat onrustig. Na 20 minuten heb ik hem tussen mijn benen gelegd op de grond. Daar is hij heerlijk in slaap gevallen. Thuis begon de ontdekkingstocht pas echt. Je kunt merken dat Joppe niet heel veel ervaring heeft met planten, elk onkruidje moet bekeken worden en elke plant is een soort prooi. Verder heeft Joppe een

rommelhoekje in de tuin ontdekt. Dit is één van de leukste plekjes, er ligt zand, steentjes, stukjes hout en er staat water in een stuk bouwzeil. Ingrediënten genoeg dus om eens lekker uit je bol te gaan. Wat kan die kerel ravotten zeg. Hij was nog geen uur thuis of de bagger zat al achter zijn oren. Daarnaast was ook de wasmachinelekbak erg in trek, Joppe's idee was; aanloopje nemen, dwars door de bak heen rennen en dan in één keer door naar binnen. Wij waren iets minder blij met Joppe's plan. We kwamen er echter pas achter toen het plan al ten volle werd uitgevoerd.

Joppe heeft ook al een hondenhok in de tuin gevonden. Er liggen vier balken schuin op een muurtje waardoor er een holletje ontstaan is, Joppe sleept alles mee in zijn hol en ligt dan heerlijk te dutten. Het singnaleren van plasjes gaat lastig. In onze ogen geeft Joppe weinig signalen waardoor we er niet altijd op tijd bij waren, wellicht dat het vandaag beter gaat.

De nacht was met wisselend succes. Het idee met de twee veilingkisten was niet het beste idee. Dus heb ik maar mijn bedje gepakt en ben naast de puppyren gaan slapen. Om 02.00 werd Joppe wat onrustig, dus ik dacht dat het

plasjestijd was. Hond onder de arm en naar buiten. Daar zakte Joppe door zijn hoeven en wilde gewoon verder slapen. Na 5 minuten nog geen plasje. Dus maar weer naar binnen. Om 05.00 weer zelfde verhaal, wel naar buiten geen plasje. Joppe dacht dat het speelkwartier alweer begonnen was. Toen we weer binnen waren merkte ik dat hij een plasje gedaan had in de mand die in de ren staat. Vanavond dus maar de ren nog kleiner maken in de hoop dat Joppe dan

meer signalen gaat geven.

Verder beleven we er heel veel plezier aan. Joppe is erg leergierig en we hebben het idee dat hij al een beetje luistert. Joppe gaat braaf zitten, apporteert zijn varken en komt hem ook netjes afgeven. Nu gaan we even socialiseren, de overburen gaan beton storten....."

27 mei 2012

"De tweede dag (vrijdag) met Joppe verliep een stuk rustiger. Jorina moest de hele dag naar een bruiloft dus ik was de

hondenfluisteraar van dienst. 's Morgens zijn Joppe en ik even bij de buren geweest. Daar werd beton gestort en was

het dus een lekkere herrie. Goede socialisatie lijkt me aangezien Joppe straks bijrijder is in onze eigen vrachtwagen (die

ook iets meer geluid dan een Toyota Prius maakt). Joppe vond het in het begin een beetje spannend. Maar al gauw zag

hij de betonwagen niet meer als een gevaar, maar meer als een uit de kluiten gewassen speelgoedje. De schijnaanvallen

waren hilarisch om te zien. Na een paar minuten was de lol er voor Joppe alweer vanaf en ging hij lekker liggen, naast

die grote grommende vrachtwagen. Dit geeft een goed gevoel voor ons in aanloop naar ons eerste reisje met Joppe en

de truck.

Vrijdagmiddag ben ik wat in de tuin gaan rommelen, er moest nog een extra stuk hekwerk gemaakt worden bij de vijver.

Joppe vind het nog niet zo'n goed idee om alleen op het terras te blijven terwijl wij zelf in een ander gedeelte van de

tuin zijn. Ik heb Joppe daarom maar mee laten kijken bij het plaatsen van het hekwerk. Joppe vind alles heel erg

interresant. Het gevolg hiervan was dat hij binnen een paar minuten het talud afrolde en op de kop in de vijver

belandde.

Tijdens het boren van de gaten waar de palen in komen stond Joppe te grommen als een volleerd mollenvanger en

terwijl ik de palen er met een voorhamer in stond te rammen lag Joppe me echt aan te kijken met een blik van; Joh,

maak je nou niet zo druk met die hitte. De harde klappen van de hamer op de paal maakten weinig indruk op hem.

Verder slaapt Joppe natuurlijk veel, dat is wel lekker hoor. Even weer het rijk voor ons alleen. In het zindelijk worden zit

nog niet veel vooruitgang. Deels zal dit aan ons liggen, Joppe is onze eerste hond en we zien nog niet goed wanneer hij

zijn behoefte moet doen. En als we het opmerken dan is Joppe ons vaak net voor. Eén voordeel, ongelukjes binnen

komen bijna niet voor aangezien we door het mooie weer bijna de hele dag buiten leven.

De nacht van vrijdag op zaterdag is onrustig verlopen. Joppe had een beetje last van dunne ontlasting waardoor hij 's

nachts vier keer naar buiten moest.

Zaterdag is voor Joppe de grote dag. Joppe gaat voor het eerst naar school. We waren erg benieuwd naar hoe hij het

zou gaan doen. We hebben een hondenschool uitgekozen waar ze gespecialiseerd zijn in jachthonden. Niet dat we

plannen hebben om te gaan jagen, maar een op jacht toegespitste training past goed bij de Stabij en zeker ook bij

huiswolf Joppe.

Thuis zijn we al wat met Joppe aan het trainen geweest en hebben gemerkt dat hij erg leergierig is en dat hij graag voor

je werkt. Op de hondenschool was dat niet anders. Joppe trainde samen met Jorina en hoewel we het commando

"down" thuis nog niet geprobeerd hadden lag hij bij de eerste poging alsof hij dit al eerder had gedaan. Joppe zit in een

groepje van drie honden. De andere honden waren al eerder geweest, maar dat is voor Joppe niet erg, als hij zo

doorgaat dan haalt hij ze wel in. Tijdens de les kwam er een grote hond langs gerend, merk onbekend maar wel echt

groot. Dat beest stoof recht op kleine Joppe af. Joppe verstijfde even, maar raakte niet in paniek. Na een halve les was

Joppe zo moe van het harde werken en alle indrukken dat we er maar mee gestopt zijn. Thuis gekomen heeft hij zeker

anderhalf uur aan een stuk door geslapen. Zo krijg je een Stabij dus stil blijkbaar.

Zaterdagmiddag ben ik weer verder gegaan met mijn hekwerk in de tuin. Joppe ging weer lekker mee op klus en lag

heerlijk te spelen op het gras. Toen ik de kettingzaag startte om een paar palen in te korten vloog Joppe even naar de

andere kant van de tuin, echter nog voordat de zaag warm gelopen was stond onze wijsneus alweer naast me en

besnuffelde de kettingzaag met draaiende motor.

Omdat Joppe een beetje aan de dunne was hebben we hem zaterdag iets minder voer gegeven. Dit lijkt te werken, zijn

ontlasting is nu beter en zijn buik lijkt rustiger, hoewel mijn poging om dit te beluisteren beloont werd met een knauw in

mijn oor. Jorina had vannacht puppywaakdienst en is in totaal drie keer naar buiten geweest. We gaan er uit als hij erg

onrustig wordt omdat we denken dat hij dan iets moet, maar eenmaal buiten gaat Joppe lekker liggen en denkt aan

geen poepje of plasje meer. Blijkbaar kan hij dus de hele nacht zijn ontlasting ophouden. Vanmorgen hebben we hem

om kwart voor acht wakker moeten maken. Joppe lijkt het steeds beter naar zijn zin te krijgen in de ren. Buiten de ren

begint hij steeds vaker zijn tandjes in van alles en nog wat te zetten. Er is nog niks kapot maar dat lijkt slecht een

kwestie van tijd. Hier gaan we dus maar eens goed op letten en bijsturen waar nodig. Ergens in mijn hoofd weet ik dat

je slecht gedrag moet negeren en goed gedrag moet belonen. Klinkt eenvoudig totdat Joppe in mijn ochtendjas hangt,

ga dat maar eens negeren."

29 mei 2012

"Pinksteren met een puppy, hoezo ontspannen en vrij zijn? Het is vermoeiender als een dag werken. Om toch nog een

beetje te kunnen ontspannen hebben we het nuttige met het aangename gecombineerd en zijn er met Joppe op uit

geweest. Eerst zijn we naar de Lek gereden om daar Joppe kennis te laten maken met water en golven en om lekker

nog wat commando's te oefenen. In de auto's vertoont Joppe soms wat stresssignalen. Als de weg een beetje hobbelt of

bij veel bochten begint hij te gapen en hijgen. Waarschijnlijk baart oefening kunst. Eenmaal bij de rivier waren we,

dankzij het mooie weer, niet de enige. Joppe kreeg daardoor veel aandacht van jong en oud, groot en klein. Met de

jonge en kleine medemens kan Joppe nog niet zo goed overweg. Ze hebben te leuke uitsteeksels en bewegen te snel om

niet voor prooi aan te zien. Met een beetje begeleiding is het tot wat hap-pogingen beperkt gebleven.

In het water is Joppe in zijn element, dit was ons thuis ook al duidelijk geworden, maar aan de rivier is dat nog

duidelijker te merken. Helaas waren er op het stuk waar wij waren geen zandstrandjes dus we zijn niet te ver gegaan.

Voor je het weet blijf er een pootje tussen de basaltblokken hangen.

Het trainen op commando's gaat steeds beter. "Zit" gaat bijna altijd goed, lopen aan de lijn zonder trekken ook.

Kanttekening hierbij is dat dit het makkelijkst gaat op onbekend terrein. Een stukje wandelen hier in de buurt is echt

lachwekkend om te zien. Van huis af is Joppe niet vooruit te branden, één stap vooruit is twee achteruit. Terug naar huis

gaat als vanzelf. Joppe weet inmiddels welk huis van ons is en loopt de laatste vijftig meter onaangelijnd en zonder

aanwijzing voor ons uit naar huis. Het commando "komen" heeft wisselend succes. Eén en ander hangt nogal af van hoe

moe Joppe is.

's Middags zijn we even bij vrienden op bezoek geweest. Hier staat ook onze vrachtwagen in een oude kweekkas

gestald. Door de het mooie weer was de temperatuur tot ver boven de veertig gestegen. Voor ons op zich wel lekker

Afrikaans, maar we vinden dit voor Joppe nu nog wat te heftig. Joppe's kennismaking met de truck moet dus nog even

wachten. Joppe heeft wel kennis gemaakt met Bruno alias Lobbes de Labrador. Bruno is een echte erfhond die alles eet

wat los en vast zit en nogal lomp uit de hoek kan komen. De eerste kennismaking verliep goed. Bruno hield zich een

beetje in en ook Joppe was niet echt uitdagend. Toen beide aan elkaar gewend waren hebben we ze lekker laten spelen

op het gras. Daar maakte Bruno eerst duidelijk dat zij de baas is. Joppe nam dit niet zo serieus en stortte

zich, zelfverzekerd als hij is, vol op Bruno's staart. Dat heeft hij geweten. Bruno greep genadeloos in en het eerste uur

zijn ze drie meter uit elkaar gebleven.

Gisteren was de welcome home dag voor Joppe. Vrienden en familie kwamen langs om onze trots te bewonderen, Joppe

ging op zijn beurt netjes bij iedereen langs om een tandafdruk in ieders hand te plaatsen. Verder heeft Joppe een trekje

van Senna, elke tas kan op een inspectie rekenen.

Na alle nieuwe indrukken van de afgelopen dagen is vandaag de rust een beetje terug gekeerd. Ook voor Joppe wordt

het allemaal rustiger. De nachten gaan steeds beter en Joppe klimt regematig zelf in de ren om dan lekker te gaan liggen

slapen. Inmiddels is het al gelukt om hem een uur alleen in de ren te laten zitten terwijl wij buiten waren.

Vanavond ben ik met Joppe naar het bos geweest om lekker een klein stukje vrij te wandelen en om weer wat

commando's te oefenen. Dat valt niet mee in het hoge gras weet ik nu. Elk graspolletje is afleiding. Oefenen doen we

dus in het vervolg maar op ons eigen gazon of een kortgemaaid veld."

3 juni 2012

"Nu voor ons de normale dagelijkse gang van zaken weer op gang gekomen is begint Joppe zich steeds meer thuis te

voelen. Zowel in huis als in de tuin heeft Joppe zijn favoriete stekjes gevonden. Vrijdag was voor Joppe dierenarts d-day.

Joppe had het uitstekend naar zijn zin, of dat samenhangt met de vriendelijke assistente met de grote pot hondenkoejes

wordt nog onderzocht. Joppe groeit goed en woog vrijdag, na de nodige koekjes, 5800 gram. Eenmaal bij dierenarts

Annette op de tafel volgde een uitgebreid onderzoek. Annette was lovend over de brief welke we van jullie hebben

meegekregen. Volgens haar is dat echt zeldzaam. Verder had Annette ook lovende woorden over voor Joppe. Joppe

is weliswaar een beetje pittig maar ziet er verder gezond uit en zeker zijn vacht is volgens Annette erg mooi. Na jullie

melding van een nog niet ingedaald balletje hebben we nu de bevestiging, Joppe is helemaal compleet inclusief laatste

bal.

Annette is niet zo'n voorstander van vers vlees voeren. Ze ziet als mogelijk probleem een gebrek aan calcium en

fosfaten. Aangezien Joppe er kerngezond uitziet is er voor ons (en toch ook wel voor Annette) geen reden om te gaan

twijfelen.

Vrijdagavond zijn we weer even bij Bolle Bruno de labrador op bezoek geweest om de vrachtwagen op te halen. Onze

wolf is wel een uitdagend typje hoor, beetje grommen naar Bruno en dan onder de auto vluchten als Bruun de beer een

sprintje trekt.

Zaterdag was Joppe's tweede schooldag. Joppe vind het leuk om naar de hondenschool te gaan, maar is tijdens de

training soms wat ongeduldig. Voor ons is dit dus ook een goede training in geduldig en consequent met Joppe omgaan.

Joppe loopt inmiddels foutloos aan de lijn, gaat goed zitten op commando en zelfs ook al op een teken met mijn

vingers. Ook het commando "hier" en apportjes halen doet Joppe goed. Op de commando's "kijk" en "down" gaan we

deze week maar eens wat uitvoeriger trainen. Op de hondenschool kwamen we een bruine stabij tegen van dertien

weken. Op zoek naar de verschillen kwamen we tot de conclusie dat Joppe veel beter in zijn vacht zit en gelijkmatiger

groeit. Is dat het resultaat van vers vlees?

Zaterdag zijn we ook met Joppe in de vrachtwagen gaan oefenen. Eerst wat snoepjes op de stoel en toen de auto

gestart. Joppe vond het best. Na enige tijd was "de tank" het beu en begon te piepen, einde training. Nadat Jorina thuis

was zijn we even met Joppe en de vrachtwagen op pad geweest. Joppe bij Jorina op schoot en knorren maar. Na 3

minuten en 26 seconden viel Joppe in slaap, conclusie? Hij zal het wel prima vinden.

Zondag eerste regendag met Joppe, das effe wennen, nog voor negen uur een plasje en poepje in huis, vlak bij de

achterdeur natuurlijk. Bij mooi weer staat de deur altijd open en weet Joppe de poepplek zelf te vinden waardoor foutjes

eigenlijk uitgesloten zijn.

Het slapen gaat goed. Joppe gaat om elf uur nog een plasje doen en slaapt dan door tot een uur of vijf. Joppe slaapt

nog wel in het kleine afgezette stukje van de ren, maar schijnt dat nog prima te vinden. Misschien binnenkort zijn

slaapplekje even iets groter maken, Joppe wordt ook steeds groter natuurlijk."

15 juni 2012

"De beer is los, zegt een spreekwoord. Dit spreekwoord is ook toe te passen op huiswolf Joppe. Wat een karakter heeft

dat mormel. Joppe weet inmiddels maar al te goed aan te geven wat hij wel en wat hij niet leuk vind. Helaas stroken

Joppe's ideeën niet altijd met hoe Jorina en ik de zaken zien. Dit levert dus weleens conflicten op met de opvoeding van

Joppe. Joppe's gedrag nodigt soms uit om stevig of corrigerend op te treden. Inmiddels weten we ook dat Joppe dan

soms volledig blokkeert en met een scheef koppie gaat zitten te kijken met een blik van; Wat nou weer, 'k doe toch m'n

best? Dat laatste valt nog te bezien. Je merkt dat Joppe ons echt aan het uitproberen is. Zo waagt hij het regelmatig om

op de bank te springen als Jorina even uit het oog is. Dit willen we niet en dat heeft Joppe ook heel goed door, zodra

Jorina terug de kamer in komt vliegt het zwart-witte monster van de bank af en volgt er een sprintje door het hele huis.

Het zindelijk worden blijft een lastig dingetje. Vanavond ben ik anderhalf uur na het eten even heerlijk een kwartiertje

met Joppe naar het bos geweest. Onderweg netjes een poepje, maar geen plasje. Eenmaal thuis loopt ie in één streep

naar de kamer om daar z'n vergeten plasje te doen.... zucht.

Het socialiseren gaat erg goed. We vragen soms best veel van Joppe, maar omdat wijzelf best wel actief zijn vinden we

dat Joppe zo veel mogelijk van onze activiteiten moet leren kennen in deze belangrijke eerste weken. Afgelopen week

zijn we voor het eerst met Joppe in de kano door Utrecht gevaren. Uiteraard eerst met de vrachtwagen naar de stad en

toen het water op. Het eerste kwartier vond Joppe het wel spannend, beetje piepen, blaffen naar het water en met z'n

pootjes over de rand in het water spatteren. Na een kwartier was het goed en heeft Joppe heerlijk liggen

slapen en tussen zijn slaapjes door lekker rond gekeken. En omdat de "Hollandse Nieuwe" weer in het land is mocht ook

een tripje naar Scheveningen niet ontbreken. De branding is nog iets te eng voor Joppe, een beetje in het water lopen

en achter zijn dummy aanrennen vond Joppe even gek genoeg."

22 juni 2012

"De vrede is nog niet getekend, Joppe zoekt nog regelmatig het conflict met Jorina door bij haar op de bank te springen of een aanval op haar handen in te zetten. We hebben wel het idee dat de verhoudingen iets duidelijker zijn geworden voor Joppe sinds Jorina Joppe wat strenger benaderd. Gezien de vooruitgang op dat punt in één week hebben we het idee dat het slechts een kwestie van tijd is voordat Joppe ook Jorina als zijn baasje ziet. Verder doet Joppe het erg goed. Joppe is erg enthousiast, soms mag het wel iets minder. Joppe blijft soms wat overmoedig naar grote honden blaffen en uitdagen, het gevolg laat zich raden. Ook naar kinderen is Joppe soms iets te enthousiast. Inmiddels zijn er al wat willekeurige kids tegen de vlakte gegaan als gevolg van een begroeting op z'n Joppe's. Om niet de hele buurt en het bos te terroriseren doen we Joppe nu eerst even aan de lijn voordat er geaaid mag worden. Even een voetje op de lijn doet wonderen. Verder loopt Joppe meestal los. Dat gaat erg goed, zelfs beter dan aan het lijntje. Je kunt wel merken dat hij zich zekerder gaat voelen. Joppe durft inmiddels tot een meter of vijftien bij ons vandaan te lopen, iets wat in de eerste weken ondenkbaar was. Als we één keer roepen of op het trainingsfluitje blazen dan zet onze wolf een sprintje in. Wat is dat een mooi gezicht als je zo'n zwarte kop met felle ogen en wapperende oren op je af ziet stuiven.

Vorige week donderdag was er weer een bijzondere socialisatie op het programma. Joppe en ik zijn naar de baantraining

geweest van mijn wielertrainingsgroep. Door mijn ziekte mag ikzelf nog niet fietsen, maar een kijkje nemen is ook

gezellig. Voor Joppe was het soms wel spannend, ik zette hem in "zit" naast de baan en vervolgens kwam er twintig man op een fietsje met 40/uur voorbij gevlogen. Na één keer zenuwachtig naar mij op te kijken was de angst weg en vond Joppe het eigenlijk wel leuk. De laatste dagen begint het weer wat lekkerder weer te worden, we gaan nu dagelijks heerlijk met Joppe naar het bos of de hei op.

Zaterdag op de hondentraining heeft Joppe zijn Friese karakter even aan de hele groep laten zien. Naast de reeds

bekende commando's stond er een apport met een "diepvrieskraai" op het programma. De kraai zat weliswaar verstopt in een sok, maar Joppe had heel goed door dat het een eetbare apport was. Het apporteren was een eitje, het afgeven werd een gevecht. Joppe had prooi gevangen en was echt niet meer van plan om dat ooit nog af te staan. Na enige tijd grommen waren het toch Jorina en de trainster die aan het langste eind trokken. Het is af en toe zo's eigenwijsje.....

Sinds vandaag heeft Joppe een beetje last van onstoken oogjes. Waarschijnlijk zijn z'n oogjes een beetje geïrriteerd door iets wat in zijn ogen gekomen is. We maken het regelmatig schoon met een watje en gekookt water en hopen dat het met een paar dagen weer over is. Voor vrijdag staat het twaalf weken bezoek aan de dierenarts op de planning. Joppe krijgt dan ook gelijk zijn Rabiës enting en is dan dus klaar om op reis te gaan."

13 juli 2012

"De kleine knurft doet het erg goed. De afgelopen weken zijn we bewust bezig geweest om Joppe te trainen zodat hij alleen thuis kan blijven. Na een paar keer een uurtje weg geweest te zijn waren we toch wel een beetje onzeker of het wel allemaal goed gaat als wij de deur achter ons dicht trekken. Om dat vast te kunnen stellen hebben we de camera maar eens afgestoft en op de ren gericht als we vertrokken. Het was voor ons een verassing om te zien dat Joppe al vrij snel nadat wij weg gingen een beetje begint te piepen. Joppe blijft verder wel rustig, maar piept en knort regelmatig wat ontevreden. Dit gedrag zien we niet als we gewoon thuis zijn. Zoals gezegd zijn we Joppe hier op aan het trainen en inmiddels gaat het tot een uur of drie goed.

Met twaalf weken stond er weer een bezoekje aan de dierenarts op het program voor een nieuwe ronde entingen. Het was, hoe zal ik het zeggen, een enerverende afspraak. De dierenarts wist ons te vertellen dat het niet vaak voorkomt dat ze moet vechten met een pup van twaalf weken. Met name in Joppe's oren en bek kijken vond Joppe niet echt grappig, wat op zich wel vreemd is want we oefenen dit thuis met regelmaat.

We hebben bij Joppe inmiddels al twee teken verwijderd. Eén boven op z'n kop en één in de liesstreek. We gebruiken anti-tekenspul hetgeen echter niet betekent dat de teken Joppe niet meer zien langskomen. In het kader van socialisatie heb ik met Joppe een bezoekje gebracht aan de Polderbaan van Schiphol. Het was een goede geluidstraining en zowel Joppe als ik hebben ervaren hoe het voelt om tot op het bot nat te regenen. Op de hondentraining heeft Joppe ook een geluidstraining gehad met alarmpistolen. Op Joppe maakt het allemaal weinig indruk. Joppe is wel onder de indruk van paarden. Telkens als we een paard tegenkomen in het bos dan gaat Joppe zitten, koppie scheef totdat alle indrukken verwerkt zijn.

Afgelopen zaterdag stond er op de training een speuropdracht op de planning. In het hoge gras werd een konijn verstopt welke dan door de pups gevonden moest worden. Het duurde bij Joppe even voordat hij het spoor te pakken had, toen dat eenmaal zo ver was was het konijn snel gevonden. Zaterdag a.s hebben we de laatste puppycursus alweer We gaan een zwemtraining doen met apport over water. Zaterdag gaan we ook voor het eerst met Joppe in de vrachtwagen slapen. Het plan is om Joppe los op een hondenkussen te leggen.

Afgelopen week heeft Joppe voor het eerst een hele makreel gegeten, in het begin moest hij er niets van hebben. Hij was er zelfs een beetje bang voor. Later heeft hij er heerlijk van gesmuld. Het gewone vlees gaat er ook erg goed in. Zo goed zelfs dat we een steen in de voerbak hebben gelegd om Joppe iets meer de tijd te laten nemen. Misschien is het een beetje gemeen, maar het werkt super!"

augustus 2012

In augustus krijgt Joppe een ongelukje, Terwijl wijzelf niet thuis waren is Joppe in zijn ren met één teentje bekneld komen te zitten. Zowel voor Joppe als ons een vrij heftige ervaring. Diezelfde avond nog zijn we op de spoedeisende hulp voor dieren geweest om er naar te laten kijken. Onderstaand wat tekst hierover uit mails aan Joppe's fokker

"Onze reis staat op losse schroeven. Joppe's pootje was een beetje de druppel voor wat betreft de tegenvallers die we dit jaar gehad hebben. Mijn gezondheid en conditie is nog steeds niet wat het zijn moet en loop daarmee nog steeds in het ziekenhuis. We gaan wel even weg, maar niet zo ver en niet zo lang. Morgen kunnen Joppe en ik helaas niet mee gaan wandelen. Gisteren zijn we voor de zekerheid nog even bij de dierenarts langsgeweest omdat Joppe meer pijn aan zijn pootje kreeg. Tijdens de controle voelde Annette iets kraken, dus maar even foto's gemaakt. Daaruit blijkt dat één teentje (degene waarmee hij klem zat) uit de kom geweest is. Het kapsel rond het gewrichtje is opgerekt of gescheurd, daardoor staat het laatste kootje net niet helemaal goed. De dierenarts vond het verstandig om het zekere voor het onzekere te nemen en heeft een spalk en gipsverband aangelegd. Het ziet er uit alsof Joppe op hockey zit. Het lijkt Joppe allemaal niet heel veel te deren. Het is een harde zei de dierenarts. Het is wel een heel zielig gezicht als je hem nu door het huis ziet (en hoort) strompelen.

Humpie stumpie geeft ons nog wel wat zorgen. Gisteren is de spalk achter zijn pootje gebroken, op zich geen wonder want Joppe gebruikte zijn gipspootje echt als hockeystick. Doordat er een breuk in zat kon Joppe er echt slecht mee lopen, dus hebben we gisteravond laat nog even wat gereedschap ter hand genomen en het gipsverband met spalk en al verwijderd. Wat er onder vandaan kwam deed ons wel weer schrikken. Het stonk enorm. Joppe's teen is ontstoken en er kwam pus uit. We hebben het zo goed en kwaad als mogelijk proberen schoon te maken, waarmee Joppe ons goed heeft geholpen. Joppe heeft wel 2 uur lang letterlijk zijn wonden gelikt. Vandaag is Jorina dus maar weer naar de dierenarts geweest. Er gaat nu geen gips meer om. De teen die vorige week los zat lijkt weer vast te zitten. We gaan de pijnstillers afbouwen zodat Joppe meer zijn grens gaat voelen. Verder gaan we Joppe zoveel mogelijk benchrust geven en heeft hij een antibioticakuur gekregen. De teen is nog behoorlijk gezwollen en z'n ene teen staat nog een beetje scheef. De kans is groot dat dat een beetje blijft omdat we nu niet meer fixeren. Als Joppe er geen hinder van heeft dan is dat niet zo erg. We hopen dat het alleen niet verder gaat vergroeien of dat het juist niet mee groeit doordat er iets kapot is. Zoals al gezegd, toch wel wat zorgelijk allemaal. Nu we dit meemaken horen we van meerdere mensen dat dit veel vaker voorkomt bij honden. De bench of ren is dus niet zo'n veilige constructie voor puppies. Als we hier eerder van hadden gehoord dan hadden we wellicht iets anders geprobeerd, maar ja, dat is nu te laat.

We zijn nu aan het oefenen om Joppe gewoon los in huis te laten als we weg gaan. Tot op heden gaat dat goed (geprobeerd tot 1 uur) We gaan dit langzaam uitbouwen en filmen het elke keer om het terug te kijken zodat we weten wat er gebeurt."

28 september 2012

"Joppe's eerste vakantie samen met ons is weer achter de rug. Hoewel de plannen in vergelijking met afgelopen voorjaar nogal gewijzigd zijn hebben we toch een leuke reis gehad. In plaats van twee maanden Marokko is het twee weken Duitsland, Noord Frankrijk en de Ardennen geworden. In Duitsland zijn we naar een Globetrotter treffen geweest waar we nog een Stabij met "wereldreis aspiraties" hebben ontmoet. Iske, zo heet ze, heeft samen met haar baasjes ook een tot 4x4 camper omgebouwde camper komt net terug uit Macedonië en gaat in november naar Marokko. Na het treffen in Duitsland zijn we via de wijnroute in de Elzas en de "route du crete" in de Vogezen naar de Ardennen gereden, hier hebben we een aantal dagen langs de Semois gestaan.

Ondanks dat we met Joppe veel (korte) proefritjes met de vrachtwagen gemaakte hadden vind Joppe het soms toch best wel spannend. Met name bij hogere snelheden (80km/h) en boven de 2000 toeren wordt Joppe een beetje onrustig. Iets wat we onbewust niet geoefend hadden met Joppe was het passeren van viaducten. Onderweg naar Duitsland dacht Joppe bij elk viaduct dat we een zelfmoordpoging ondernamen. Zodra de schaduw van het viaduct door de cabine vloog zat Joppe bijna tegen het dak. Gelukkig is dat in de loop van de dagen is dit gelukkig minder geworden.

In de komende periode willen de kijken of we de vrachtwagen iets meer "Joppe-vriendelijk" kunnen maken zodat hij er iets meer van genieten kan. Met Joppe's pootje gaat het een stuk beter. Hoewel de bewuste teen nog wel dikker is zien we niet meer dat Joppe er tijdens het wandelen last van heeft. Volgens de dierenarts kan het wel tot een jaar duren voordat de zwelling helemaal weg is.

Het puberen is hier inmiddels ook aangebroken. Joppe snapt ineens niks meer en laat ons regelmatig zijn domste gezicht zien als we een commando geven. Ook hier zijn de plasjes in huis weer terug. Om dat tot een minumum te beperken gaan we uitgebreid wandelen met Joppe zodat hij zijn energie goed kwijt kan en zijn plasjes en poepjes buiten gebeuren. Het alleen blijven gaat heel erg goed nu we Joppe niet meer in de ren opsluiten. Tijdens het slapen gaat hij nog wel in ren, meestal vanzelf en voordat we de kans krijgen om er buiten nog een plasje uit te krijgen.

Joppe is een echte uitslaper, behalve op vakantie. Op vakantie slaapt Joppe op de mat voor de deur van de camper, naast het bed. Op een morgen werden we verrast door onze zwart-witte vriend die zijn draai had gevonden tussen ons in op bed, helaas voor Joppe was het pas half zes en was een enkeltje deurmat zijn beloning, we hebben er wel heel hard om gelachen. In oktober gaan we weer naar school, Joppe gaat beginnen met de gehoorzaamheidscursus op de jachthondenschool. Deze cursus duurt 5,5 week en is twee keer per week. Na de winter gaan we dan op Jachttraining".

12 oktober 2012

Filmpje : Joppe krijgt bezoek van Beertje.

27 oktober 2012

"Om maar even met het mooiste nieuws te beginnen; Barry, je naamgenoot is er één om trots op te zijn. De eerste show, gelijk beste Stabijpup en een hele mooie "Veelbelovend" als kwalificatie. Ik zal het rapport nog even scannen en mailen, maar dit staat er; Bijna 7 maand. Enthousiaste rastypische reu. Passend hoofd wat in de schedel nog wat uit moet vlakken. Goed aangezet troffeloor. Goed oog en gebit. Uitmuntend gehoekt voor en achter. Prima voorborst. Goed aangezet en gedragen staart. Draait achter licht uit. Gangwerk jeugdig los. Draait ellebogen licht uit. Prima Jeugdvacht. Je zult begrijpen dat we best trots zijn. Er valt nog wel wat te verbeteren, maar als dit zo blijft zit er nog wel een keer een ZG in lijkt me. Heb je een idee in hoeverre we zelf invloed hebben in de verbeterpunten? Hoewel Joppe de beste Stabijpup van "De-Utrecht" is was de presentatie in de erering een kleine afgang. We hebben 5 uur moeten wachten om na één rondje in de erering weer naar huis gestuurd te worden. Waar dat dan aan ligt weet ik ook niet. De Stabijhoun is wellicht een iets te eenvoudige hond, maar dat maakt hem juist zo'n kanjer.

De show en keuring op zich was wel de moeite waard. De Stabij's stonden voor 9.30 op het programma, als eerste dus. Aangezien er geen reutjes uitkwamen in de babyklasse was Joppe als eerste aan de beurt. Er was voor ons dus geen tijd om even de kunst van het showen af te kijken. En dat laatste was natuurlijk te zien aan mijn en Joppe's gedrag in de ring. Na een rustig rondje in de ring ging de keurmeester Joppe bevoelen. Joppe dacht dat de mevrouw uit was op een knuffel en deed zijn uiterste best om haar een lik over het gezicht te geven. Het bekijken van de tandjes ging nog een tikkie moeizamer. Joppe's Friese instinct had hem verteld om niet zomaar aan de eerste de beste mevrouw zijn tanden te showen. Ook mijn stuntelpogingen hielpen weinig. Gelukkig kwam er een momentje waarop Joppe even verslapte en de Keurmeester de kans kreeg om Joppe's schaargebitje te bewonderen. Toen was het tijd om het gangwerk te beoordelen. De ringcommissaris begeleidde mij en Joppe (ik had hem verteld dat het ons beider eerste keer was) door de ring. Joppe snapte alleen het kunstje niet. Hij kan wandelen en rennen, maar snelwandelen of draven dat zit er niet echt in. Nu moet ik je zeggen dat het ook een raar gezicht is. Ik hobbelde zo'n beetje door de ring en Joppe probeerde mij bij te blijven en ondertussen gaf hij me regelmatig een blik van afkeuring. Na het potje draven, snelwandelen, zachtjes rennen of zoiets moest Joppe zich tonen. Nu heb ik Joppe redelijk onder appél staan en is het voor Joppe inmiddels een soort gewoontegedrag geworden om te gaan zitten als we niet lopen, liggen of rennen. Ook in de ring probeerde Joppe zijn gewoonte's in ere te houden en wilde hij elke keer gaan zitten. De ringcommissaris gaf me de tip om een vinger in de lies te steken als Joppe wilde gaan zitten. Dus telkens als er een zitpoging in gang gezet werd kreeg Joppe een porretje. Hierdoor bleef hij wel netjes staan trouwens.

Na nog een rondje ring hobbelen kregen we de kwalificatie 1VB. Of we nu vaker gaan showen? Ik denk van wel. Zodra Joppe ouder is dan 9 maanden willen we proberen om de eerste ZG in de wacht te slepen. Zowel de keurmeester als de ringcommissaris hebben ons aangeraden om ringtraining te gaan volgen. Hun motivatie? Je hond is het echt waard. Dit betekent dat men blijkbaar iets in Joppe (en Zoë) ziet. Het viel ons wel op dat er veel verschil in de diverse Stabij's is. Ik sprak een Fries die zelf fokt met Drenten en die vond dat er te veel van het boerenkarakter van de Stabij verloren is gegaan de afgelopen jaren. Volgens hem worden de stabij's steeds ranker van bouw en daardoor te slank en te fijn. Joppe vond hij daarentegen wel een echte boeren Stabij, hetgeen wel weer overeen komt met het commentaar van de keurmeester door de term "rastypisch"

Behalve de keuring is het een bijzondere maand voor Joppe. Zo is Joppe aanwezig geweest bij filmopnamen voor de Jacht en Werkcommissie van de Stabijvereniging. Dit was erg leuk. Joppe moest opdrachten uitvoeren als "volgen", "apporteren","speuren" en aandachtsoefeningen. Het resultaat van het filmpje is nog niet bekend, maar zowel Joppe als wij hebben erg genoten van deze middag samen met andere Stabij's en Wetterhounen.

Deze maand zijn we ook weer begonnen met cursus. We volgen nu de basisgehoorzaamheid die als basis dient voor de jachttraining. Deze training wordt gegeven met de clicker. Tijdens het trainen kan Joppe soms heerlijk gefrustreerd raken. Vaak komt er een moment dat hij even niet weet wat er van hem verwacht wordt. Als dit moment te lang duurt dan begint Joppe te snuiven en grommen om vervolgens zich af te reageren op de omgeving. Dit gebeurt dan door bijvoorbeeld te gaan stampvoeten of door de tuin heen vliegen. Inmiddels maakt Joppe goede vorderingen ondanks dat zijn pubertijd hem af en toe wat in de weg zit.

Oktober was ook de maand waarin Joppe twee van zijn zusjes ontmoette. We kwamen Zoë op de hondenshow tegen, helaas was daar niet de gelegenheid om ze even samen te laten spelen. Toch zagen we wel tekenen van herkenning. En Beertje kwam op de koffie. Deze ontmoeting zal Joppe nog wel lang bijblijven gezien het pak rammel wat hij kreeg zodra zuslief binnenkwam. Toen die rekening vereffend was hebben broer en zus heerlijk met elkaar gespeeld en hebben we Beertje onze mooie bosrijke omgeving laten zien. In het bos waren vanwege het mooie weer veel honden. Voor broer en zus reden om eensgezind de hele meute te gaan opjagen."

28 december 2012

"Het pubergedrag komt en gaat met vlagen. Soms is er een paar dagen geen land met Joppe te bezeilen en net als je denkt dat het nooit meer over gaat zie je hem veranderen en lijkt het alsof hij beter zijn best doet dan voorheen. Dit gedrag is thuis al lastig, maar het wordt pas echt "gezellig" als je met zo'n puber op het trainingsveld staat te vernikkelen. Dit heeft ons dus al een keer eigen gemaakte appeltaart voor de hele groep gekost. Joppe meent namelijk een soort zelfbeschikkingsrecht te hebben als de lijn los op de grond ligt. Zo kan het voorkomen dat Joppe het commando "hier" interpreteert als "kijk maar even wat je doet en stoor je vooral niet aan de baas" Gelukkig zit de hele trainingsgroep zo'n beetje in de puberteit en hebben we dus met enige regelmaat verse appeltaart. Ondanks de puberperikelen doet Joppe het goed op training. We beleven er met elkaar veel lol aan en dat is misschien wel het belangrijkste. Om Joppe een beetje voor te bereiden op oud en nieuw en omdat het goed past in de jachttraining zijn Joppe en ik naar een schietbaan geweest. Het kon Joppe allemaal weinig schelen. Op een gegeven moment ging hij zelfs liggen slapen terwijl er op 3 meter afstand 6 man met een dubbelloops stond te schieten. Hoe het zal gaan als er in de buurt echt met vuurwerk geschoten gaat worden is afwachten. Oudjaarsdag zal wel niet de leukste dag van het jaar worden voor hem.

In november zijn we mee geweest met een Stabijwandeling in Scheveningen. Ook Zoë was van de partij. Wat is het toch leuk om al die Stabijtjes langs het strand te zien rennen en spelen. Het is ook mooi om te zien dat leeftijdsgenoten elkaar een beetje opzoeken. Op deze manier kun je mooi zien hoe een roedel werkt.

Begin december viel de eerste sneeuw, alweer een nieuwe ervaring voor Joppe. Nadat het eerste laagje gevallen was wilde Joppe met geen mogelijkheid meer naar binnen. Urenlang bleef hij in de tuin liggen, heerlijk kluiven terwijl de sneeuw zachtjes op zijn snuit neerdaalde en bleef liggen. Helaas was het van korte duur, maar we hebben in die paar dagen veel in het bos gezeten en intens van Joppe genoten."

Nu is het jaar weer bijna om. De maanden zijn voorbij gevlogen en hoewel een aantal zaken niet gelopen zijn zoals we ze eigenlijk voorzien hadden kunnen we zeggen dat het een goed jaar was. We zijn nog dagelijks dankbaar en blij dat we tegenwoordig het leven mogen delen met één van de Molletjes. Wat volgend jaar brengt is nog een verrassing. Zeker is dat we weer plannen genoeg hebben. Als het niet helemaal tegenzit gaat Joppe in 2013 toch echt een leuk reis maken. Verder gaan we in februari naar Eindhoven om Joppe te showen. We hopen dat we daar een eerste ZG kunnen bemachtigen. En als dat allemaal goed gaat willen Joppe in april laten inventariseren door de NVSW.

Together on tour