Together on tour

Europa / Marokko

Wij zijn onderweg!

27 oktober t/m 4 november

Hoewel het oorspronkelijk de bedoeling was om ergens rond 1 november te vertrekken zijn we uiteindelijk 27 oktober in de middag op pad gegaan.

Die avond hebben we overnacht bij de jachthaven in Geertruidenberg. In het prachtige oude centrum maken we een heerlijke avondwandeling met Joppe en we kruipen lekker vroeg onder de wol.

Woensdagochtend zijn we al vroeg in de veren, we knabbelen nog wat oud brood van thuis op en maken ons op voor een lange dag sturen. Ruim 700km later komen we aan in Esvres sur l’Indre. Esvres is een heel oud stadje met een kerk welke haar oorsprong vind in de 12de en 13de eeuw. Het is helaas al donker als we aankomen op de camperplaats dus doen we het maar weer met een avondwandeling met Joppe die onderweg wat franse katten gymles geeft.

Donderdag doen we het wat rustiger aan en komen halverwege de middag aan op camping Playa in Saint Jean de Luz (tegen de Spaanse grens aan). Deze camping hebben we twee jaar geleden met Jan en Dianne ontdekt en ligt zo mooi aan zee dat we hier even van wilden genieten. De camping heeft in de winter van 2013 een zeer zware storm over zich heen gehad tijdens springvloed waardoor het aantal beschikbate plaatsen in één nacht definitief is gehalveerd. Op de plaats waar we in 2013 nog heerlijk van de naajaarszon zaten te genieten geldt nog steeds instortingsgevaar.

Voordat we gaan koken maken we een strandwandeling en doet Joppe een poging om de zee leeg te drinken. De poging is mislukt, Joppe heeft ’s avonds op de camping wel de planten water gegeven.

Vrijdag 30/10 staan we weer op tijd op om de nog resterende 1100km aan te vallen. In de Pyreneeën heeft de Unimog het zwaar te verduren en loopt de snelheid op de snelweg terug tot onder de 60km/h. Het is helder weer dus het snel wisselende uitzicht is geweldig. Aan het eind van de middag probeer ik een camperplek te zoeken waarvan ik vooraf gecheckt had waar deze ongeveer zou zitten. Helaas zijn we wat te ver doorgereden (zo’n 40km). Er zijn dan twee opties, terug en morgen nog een keer hetzelfde stuk rijden of doorrijden naar de volgende plaats. We doen het laatste, hetgeen betekend dat we weer bij schemering aankomen op de camperplaats en weer ruim 700km onder de wielen door hebben gehad.

We staan op een camperplek in de stad Caceres. Er staan wel zo’n 25 campers als we aankomen en onder hen veel Nederlanders. Een praatje is al gauw gemaakt en zo blijkt dat de mensen naast ons een aantal jaren geleden ook een 4x4 camper hadden gehad en zelfs Pier Kerkstra (voorheen Twiga Travelcars) kenden. De wereld is klein zullen we maar zeggen. Terwijl we zitten te eten krijgen we nog wat gezellige aanloop en zo vliegt de avond voorbij.

Zaterdag rest ons nog zo’n 450km tot aan Tarifa, Zuid Spanje. Het weer veranderd onderweg en het is gedaan met de pret. Grijs, grauw, wind en regen. Dat is wel zo ongeveer de samenvatting. Zodra we bij Cadiz links afslaan en langs de kust rijden begint Joppe te snuiven en moet zijn kop uit het ruim, hij weet het; de zee is weer in de buurt.

Eenmaal aangekomen op de camping in Tarifa gooit het weer roet in het eten, de standaard planning in het weekend is wasjes doen en auto nalopen. Het stormt echter het hele weekend en daarnaast stikt het er van de muggen. Het heeft de afgelopen weken vrij veel geregend in Zuid Spanje, hierdoor is alles mooi groen maar tevens komen de muggen ook uit alle hoeken en gaten. Ze steken venijnig en laten van die mooie grote harde schijven achter.

Ook Joppe wordt helemaal lek geprikt en loopt op een gegeven moment met een hele dikke neus rond.

Die nacht wordt Joppe ziek en moeten we er elke twee uur uit om door weer en wind Joppe uit te laten. Ook zondag is Joppe nog ziek en wil zelfs niks eten. Jorina en ik lezen wat en zitten zowaar de hele dag binnen.

Maandag 2/11 gaan we lekker op tijd naar de haven in de hoop de boot van 11 uur te kunnen nemen. Helaas is deze vanwege het slechte weer geschrapt en moeten we wachten tot 13 uur. We kopen een retourticket aangezien deze in de aanbieding is en betalen een kleine 300,-. Het tweede ticket is een jaar lang geldig en in drie havens te gebruiken. Klinkt als een redelijk goede deal aangezien een enkele reis momenteel 183,- kostte.

De boot van 13 uur heeft wat vertraging waardoor we pas om 13:40 vertrekken. De zee is wat onstuimig als gevolg van het slechte weer van afgelopen dagen, de golven zijn enkele meters hoog hetgeen de ferry soms wat aan het rollen brengt. Jorina heeft haar reispilletjes genomen en heeft nergens last van. Joppe heeft deze niet op en begint zowaar in de boot de vloerbedekking onder te spugen. Heel gezellig allemaal. We ruimen zo goed en kwaad als het kan op en ik ga met Joppe naar buiten, de frisse zeewind zal hem goed doen.

Joppe krijgt aan boord aandacht genoeg. Een medewerkster (uit de Oekraïne) van de boot is niet meer bij hem weg te slaan en zit wel tien minuten met hem te knuffelen. Dit trekt de aandacht van een groep Aziaten die het nogal hilarisch blijken te vinden.

Eenmaal in de haven van Tanger Ville mogen we als eerste van boord. En staan dus ook als eerste bij de douane. Jaren geleden was het daar net een wespennest, uit alle hoeken en gaten kwamen dan regelmarokkaantjes tevoorschijn die je met de beste bedoelingen ter wereld wel even wat geld uit je zak wilden kloppen omdat er een wazig formulier ingevuld moet worden.

Twee jaar geleden waren deze mannetjes er nog wel maar al veel minder en een soort van gestructureerd. Nu anno 2015 is de haven “schoon” en lopen er uitsluitend officiële meneren rond. Het wazige formulier is gebleven en moet nu door ons zelf worden ingevuld. Dat lukt natuurlijk niet helemaal, maar de douane is super behulpzaam en gaat verder waar ik gebleven ben. Hij vergeet me vervolgens naar de politie te sturen welke op de eerste verdieping zit. Ik was in de veronderstelling dat ook dat niet meer nodig was. Goed, uiteindelijk was het dan zover en moest de auto open voor controle. Twee vragen; waar zijn de pistolen en waar is de pepperspray. Aangezien we beide niet hebben gingen we door naar de volgende ronde. Paar laden in de camperunit openmaken wat snuffelen in Nederlandse boeken en dan valt plots het oog van de chef op mijn klompen. Deze staan bij de deuropening en krijgen alle aandacht van de drie aanwezige douaniers. Ze lachen er smakelijk om, wensen ons een goede reis en prettig verblijf in Marokko en de poort zwaait open.

We rijden even langs de Marjane (supermarkt) waar Jorina wat inkopen doet en ik met Joppe bij de auto blijf. Daar ontmoet ik een Nederlands stel met camper uit Odijk. Op de parkeerplaats hangen altijd vluchtelingen rond welke graag de oversteek nog zouden maken. Ze worden op afstand gehouden door een bewaker en ook Joppe zorgt er voor dat ze niet al te dicht bij komen. Met één van hen, een jongen uit Kameroen praat ik wat en kom weer tot de conclusie dat deze mensen een totaal verkeerd beeld hebben van Europa. Men gelooft gewoon echt niet dat ook wij hard moeten werken voor onze centen en ze geloven al helemaal niet dat zijzelf 2-0 achter staan als het gaat om het krijgen van kansen in Europa.

Zodra Jorina terug komt rijden we naar Moulay Bousselham, Hier is het goed weer en staan we een dag stil om de uitgestelde klus en rustdag in te halen. De eerste nacht maakt Joppe duidelijk dat het toch echt tijd is om te wassen door ons dekbed onder te spugen. Gelukkig hebben ze een wasmachine op de camping en deze helpt Jorina een handje. Gedurende de dag knapt Joppe zienderogen op en is vooral druk met de vele katten die er rondstruinen.

Er komt een visser langs en ik besluit wat vis te kopen, verse scholletjes. Ik spreek een prijs af en betaal met te groot geld. Wisselgeld heeft hij niet volgens eigen zeggen, maar vis heeft hij genoeg dus zitten we nu met een voorraadje vis voor een dag of vier.

Verder loop ik de auto van top tot teen na en kom tot de conclusie dat hij er perfect bij staat. Twee V-snaren kunnen wat strakker dus deze worden gespannen, verder niks geen gekke dingen.

Woensdag 4/11.

We vertreken ’s morgens om half acht omdat we lekker op tijd in Rabat willen zijn om wellicht dezelfde dag nog het visum te kunnen krijgen. Helaas is het wat druk onderweg en staat er een behoorlijke rij bij de ambassade waardoor we alleen de paspoorten kunnen inleveren en morgen terug moeten komen. We rijden langs de kust naar Skhirat waar we mogen overnachten op de parkeerplaats van hotel La Kasbah. We maken heerlijke gehaktballetjes klaar in de dutch oven en laten de nachtwaker ook proeven. Als beloning komt hij later terug met een kom Marokkaanse soep met kikkererwten.

Vervolg: Marokko