© 2016 Togetherontour - Gerrit&Jorina

Europa

De reis naar de zon is begonnen

Geplaatst door Gerrit en Jorina za, november 07, 2009 14:07:14

Dag 1/2 maandag 2 en dinsdag 3 november,

Het is zover, maandagavond zijn we begonnen aan ons Afrika avontuur. Om 18:30 zijn we, uitgezwaaid door ouders en buren en met de maan in de rug, vertrokken om in één keer door te rijden naar Barcelona. De eerste 600km verliepen helemaal perfect. Heerlijk helder weer en een volle maan die ons bijlichtte. Onder Parijs werd het bewolkt en nog wat later begon het te regenen. We hoopten dat het van korte duur was, maar helaas….

Toen de tweede tank bijna leeg was sloeg ik heel slim aan het rekenen. Tanken kost te veel tijd volgens mij, Dus toen Jorina voorstelde om te gaan tanken omdat het lampje begon te branden vond ik dat onzin omdat we daardoor niet twee, maar wellicht drie keer moesten tanken. De volgende tankmogelijkheid was na 61km en dat was volgens mij goed haalbaar. Ik rekende echter buiten een paar belangrijke factoren, heuvelachtig gebied en het gewicht van de auto. Het resultaat hiervan was dat de auto 18km voor het pompstation begon te sputteren. Snel de auto aan de kant gezet… en daar stonden we dan langs de A71 of A75 in het holst van de nacht, in de regen en zonder ook maar een lichtje in de buurt. Gelukkig hebben we reservebrandstof bij ons dus dit probleem was binnen een paar minuten verholpen. Met deze wijze les in ons achterhoofd zijn we weer vertrokken voor de laatste 600km.

Toen het morgen werd en het licht werd werden we beiden zo moe dat we om 8 uur even zijn gestopt om een tukkie te doen, daar waren we echt aan toe. Na een halfuur kwam er gezellig een vrachtwagen naast ons staan met draaiende motor dus wat een tukkie moest worden werd meer een mini-tukkie. Toch waren we behoorlijk opgeknapt en klaar voor de laatste 300km.

Om twaalf uur kwamen we aan in Barcelona, daar hebben we gelijk de tickets gekocht voor de boot van woensdag. Van Barcelona zijn we een stukje terug gereden langs de kust naar een camping waarvan Mark (www.3maatjesopreis) wist dat die in deze periode nog open was.

Dag 3; woensdag 4 en donderdag 5 november,

Woensdag is de dag van de oversteek naar Tanger (Marokko). We moeten om half tien bij de terminal zijn om in te checken. Dit is de enige afspraak met een vast tijdstip voor de komende maanden.

Vol goede moed lekker vroeg uit de veren en op pad (dachten we). Dat was echter buiten de Nissan gerekend. Nadat de motor drie minuten draaide stopte die even spontaan als dat die gestart was. Na wat gesleutel en gepomp startte de motor weer. Echter niet voor lang. Nog voor we de weg op reden viel de auto weer stil. Het blijkt een lekkage in de vochtafscheider in het brandstofsysteem te zijn. Die hebben we er speciaal voor Afrika op gezet dus das niet handig. Gelukkig is dit voorfilter eenvoudig af te koppelen, dus dat hebben we dan ook maar gedaan. Kort samengevat; lichte stress.

Gelukkig wisten we op tijd de boot te halen.

Aan boord hadden we een vierpersoonshut, samen met Mark en Marga. Jorina was nog even een beetje zeeziek, maar dat was al snel opgelost met een paar pilletjes. Na een goede nacht slapen, kregen we een lekker ontbijtje met pasta….( dit was namelijk bij elke maaltijd…). Al snel kwamen we erachter dat de boot er een beetje langer overdeed. We kwamen om 17 uur in Tanger aan, hetgeen betekende dat we er 29 in plaats van 24 uur over gedaan hadden.

Voordat we op de boot gingen stond er een gedeukte Mercedes 190D zonder rechterspiegel en met kapotte lampen naast onze auto. De Marokkaanse eigenaar was waarschijnlijk erg trots op zijn “nieuwe”auto omdat hij deze van binnen en van buiten aan iedereen die het maar wilde liet zien. De bestuurder deed de motor niet uit. Wij zaten er al grapjes over te maken dat waarschijnlijk als hij zijn auto uit zou doen, deze niet meer zou starten. En inderdaad, toen wij na onze overtocht naar de auto gingen bleek de Mercedes niet te starten. Gelukkig had de bestuurder drie anderen mensen opgetrommeld om de auto aan te duwen. Wij gingen al naar de douane, dus of de auto aan de praat is gegaan…. Dat blijft voor ons de vraag …

Bij de douane werd ons geduld erg op de proef gesteld. Er heerst aan de Marokkaanse grens een volstrekte willekeur. Structuur is er onbekend. Het is een gekrioel van mannetjes met of zonder pet die allemaal “het beste” met ons voor hadden. Er werden veel auto’s gecontroleerd en wij moesten wachten op een groen papiertje van de douanier…. Die had deze een uur eerder al van ons ingenomen. Het enige wat deze man nog moest doen was teruggeven. Zoals al gezegd duurde dat een uur.

Om 18.30 uur mochten we eindelijk door. We zijn even gaan tanken en naar de winkel geweest. Vervolgens zijn we naar de camping gegaan in Cap Spartel.

Groetjes van ons.

Vervolg; Marokko